ပါစြန္သုပ္

ၾကားဖူးၾကလားေတာ့မသိဘူး၊ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာမွာေတာ့ သိတဲ့သူေတြရွိပါတယ္၊ တစ္ခ်ဳိ႕လဲ ၾကားေတာင္ မၾကားဖူးၾကဘူး၊ အဲဒီမွာ ကုိယ္လဲပါတယ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ကေပါ့၊ စေနေန႔၊ ရက္ကိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ အဖြားေလးအိမ္ကိုအလည္သြားတယ္၊ ဟိုေရာက္ေတာ့ အေဒၚလဲေရာက္ေနတာမို႔ အၾကာႀကီး ေနလိုက္တယ္၊ ျပန္ခါနီးေတာ့ အေဒၚက `မနက္ျဖန္ကို ပါစြန္သုပ္စားမယ္၊ စားခ်င္ရင္လာခဲ့ဦး´လို႔ေျပာတယ္၊ ပါစြန္သုပ္ဆိုတာ ဘာမွန္းလဲမသိဘူး၊ ကုိယ္ထင္တာကေတာ့ အရြက္တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးပဲေနမွာေပါ့ လို႔ထင္လိုက္တယ္၊ ကိုက္လန္ ဆိုတဲ့အရြက္ေတာင္ရွိေသးတာပဲေလ၊ ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ အျပက္ေလြးမယ္ဆိုၿပီး၊ မနက္စာေတာင္ မစားပဲ သြားလိုက္တယ္၊ (ငတ္တီးက်လိုက္ပုံမ်ား)၊ ဟိုေရာက္ေတာ့ ထမင္းေတာင္မက်တ္ေသး ဘူး၊ ဒါနဲ႔အေခြထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္၊ ဗိုက္ကလဲ ဆာလာၿပီ၊ ေအာင့္အီးသည္းခံၿပီးေနလိုက္ပါတယ္၊ စားရခါ နီးၿပီေလ၊ က်ေနာ္က ဟင္းဂ်ီးမ်ားတယ္၊ ငါးဆိုရင္ လုံး၀ကိုမႀကဳိက္ဘူး၊ စားခ်င္စိတ္ရွိမွ စားတာ၊ ငါးညွီနံ႔ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့၊ အန္ေတာင္အန္ခ်င္တာ၊ ဒါကေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္း နဲနဲေပါ့၊ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ပါၿပီ၊ ထမင္းပုဂံ ဟင္းပုဂံေတြ၀ိုင္းေရႊ႕ေပးတာေပါ့၊ အဲဒီမွာ ငါးပိဇလုံႀကီးပါတယ္၊ ဒါႀကီးကို ဘာလုပ္ဖို႔ပါလိမ့္ေပါ့၊ အစိမ္းလိုက္ႀကီးေလ၊ အဲဒါနဲ႔ ထမင္း၀ိုင္း ထိုင္ၾကေရာဆိုပါေတာ့၊ အေဒၚက ခုနက ငပိေတြ ထဲကို ဆီေတြ၊ ဆားေတြ၊ လိုတာေတြအကုန္ လိုက္ထည့္ၿပီး၊ နယ္ေနတာေပါ့၊ ဟင္းေတြကလဲ ဟင္းခ်ဳိတစ္ခြက္ ရယ္၊ ၾကက္ဥေၾကာ္ရယ္၊ တို႔စရာရယ္ပဲရွိတာ၊ ဒီငပိေတြကဘာလုပ္ဖို႔လဲေပါ့၊ ကုိယ္ကမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ အေဒၚကို ေမးလိုက္တယ္၊ အဲဒါႀကီးကဘာေတြလဲလို႔၊ အေဒၚက `ဒါ ပါစြန္လို႔ေခၚတယ္´တဲ့၊ (သြားၿပီ... ငတ္ၿပီ၊ `ပါစြန္´ ဆိုတာကို မျမင္ဖူးပဲနဲ႔ အရြက္တစ္မ်ဳိးလို႔ ထင္ခဲ့တာ တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲပါပေကာ...) `ပါစြန္´ ဆိုတာ ငပိတစ္မ်ဳိးတဲ့၊ အစိမ္းသုပ္စားလို႔ရတယ္တဲ့၊ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ႀကိဳက္ၾကတယ္တဲ့၊ နင့္ကို စားဖူးတယ္ရွိ ေအာင္လို႔ ေကၽြးတာတဲ့၊ အေဒၚကေတာ့ ေစတနာနဲ႔ေပါ့၊ အခုမွ ဒုကၡနဲ႔ လွလွနဲ႔ေတြ႕ၾကၿပီေပါ့၊ ငါးဆိုရင္လုံး၀ မႀကိဳက္၊ ငပိဆိုရင္ ေ၀းေ၀းကေရွာင္တဲ့ က်ေနာ္၊ ေၾသာ္....လူေတြ လူေတြ စားလဲစားတတ္ၾကပါ ေပတယ္လို႔ ေတြးလိုက္မိတယ္၊ အဲဒီေန႔က ၾကက္ဥေၾကာ္နဲ႔ပဲ ႏွစ္ပါးသြားခဲ့ရေၾကာင္းပါ၊ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ပါစြန္ဆိုရင္ နာမည္ေတာင္မၾကားခ်င္ေတာ့တာပဲ၊ အရမ္းကိုစိတ္နာသြားတယ္၊ အျပက္စားမယ္လို႔ မွန္းထားတဲ့ ထမင္းတစ္နပ္ လြဲခဲ့ပုံေလးေပါ့....။