ဖတ္ၾကည့္လိုက္ပါဦး...
`ဘ၀ဆိုတာ ကစားနည္းတစ္ခုပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ျပန္စလို႔ေတာ့ မရဘူး´
မွန္လိုက္တဲ့ စကားေလး... ဘ၀မွာကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကို ကုိယ့္ရဲ႕စိတ္ႀကိဳက္ လုပ္လို႔ရတယ္... လုပ္ခဲ့တဲ့အတိုင္း လည္း အက်ဳိးျပန္ခံစားရမယ္... ေကာင္းတာလုပ္ခဲ့ရင္ ေကာင္းမယ္... မေကာင္းတာလုပ္ခဲ့ရင္ မေကာင္းတာကို ခံရမယ္... ဘယ္လိုမွ ျငင္းလို႔မရဘူး... လက္မခံလို႔မရဘူး... ေနာင္တ ဆုိတာေလးပဲ ရမယ္...
အခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာလည္း ဘ၀ကို ကစားစရာတစ္ခုလိုသေဘာထားၿပီး အပူအပင္မရွိ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ေနေနတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပဲ... သူတို႔မွာ ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္ေတြရွိေနသလဲေတာ့ မသိဘူး... ရွိပဲမရွိတာလား.. ထားပဲမထားတာလားဆိုတာေတာ့ သူတို႔ပဲသိမွာေပါ့... `မရွိတာထက္ မသိတာကခက္တယ္´တဲ့... မသိတာထက္ ဆိုးတာကေတာ့ ဘာမွမလုပ္တာပါပဲ တဲ့... ဖတ္ဖူးထားတာေတြေပါ့... ကိုယ္ကိုတုိင္လည္း တစ္ခါတစ္ေလ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းမသိဘဲ ေလေနတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြရွိခဲ့တာေပါ့... ဒါေပမယ့္ သတိေလးထားၿပီး စိတ္မေလေအာင္ႀကိဳးစားရတာေပါ့...
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ကေလးအေတြးနဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တာေပါ့... ငါႀကီးလာရင္ ဘာျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္... ပိုက္ဆံေတြကို ဘယ္လိုရေအာင္ရွာလိုက္မယ္... လုပ္ငန္းေတြလဲ အမ်ားႀကီးလုပ္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားမယ္ေပါ့... တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ စိတ္ကူးယဥ္ထားခဲ့တာေတြနဲ႔က တစ္ျခားစီပဲ... ေငြအရင္းအႏွီးရွိရမယ္... လုပ္ငန္းအေတြ႕ အႀကဳံရွိရမယ္... အဆက္အသြယ္ေကာင္းကလဲ ရွိရမယ္... က်န္တာေလးေတြလဲ ရွိတာေပါ့... ကိုယ့္မွာ အဲတာေတြမရွိလို႔ လုပ္လို႔မရေတာ့ဘူးပဲဆိုပါေတာ့... ကိုယ္ကဘာမွမလုပ္ပဲ ကံကိုပဲပုံခ်ၿပီး ငါ့မွာမွမရွိတာဆိုၿပီး၊ ထိုင္ေနလို႔ကေတာ့ ဘာမွျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး... အဲဒီလိုခံယူရင္းနဲ႔ တန္ဖိုးမရွိတဲ့သူေတြ ျဖစ္သြားတာအမ်ားႀကီး ပဲ... အခြင့္အေရးတို႔ အခြင့္အလမ္းတို႔ဆိုတာကလဲ... ကုိယ္ကထိုင္ေစာင့္ေနလို႔ကေတာ့ ေသသြားတဲ့အထိကို ေရာက္လာမွာမဟုတ္ဘူး... ကိုယ္ကလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ ရွာရမယ္... ရတဲ့အလုပ္ကို လုပ္... ဂ်ီးမမ်ားနဲ႔... အဲဒီကေန ကိုယ္နဲ႔ကိုက္ညီမယ့္ လုပ္ငန္းတစ္ခုခုကို ေတြ႕ေကာင္းေတြ႕ႏိုင္တယ္... ဒါမွမဟုတ္ အဆက္အသြယ္ ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုရႏိုင္တယ္... ယုတ္စြအဆုံး ဘာမွမရရင္ေတာင္ လုပ္ငန္းအေတြ႕အႀကဳံေလးေတာ့ ရေအာင္ ယူတတ္ရမယ္... ဘာမွမယူႏိုင္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ေမးၾကည့္သင့္ၿပီ... ငါဟာဘယ္လို လူလဲဆိုတာေပါ့...
ဘ၀ကို ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ႀကိဳက္ ကစားလို႔ရတယ္... ဘယ္သူမွလဲလာမေျပာဘူး... ဘယ္သူမွလဲ ကိုယ္စားလုပ္ေပးလို႔ မရဘူး... ဘယ္သူကမွလဲ အမိန္႔ေပးလို႔မရဘူး... ကုိယ့္ရဲ႕စိတ္ကူးအတိုင္း ကစားသြားလို႔ရတယ္... တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္... ကစားတာမႀကိဳက္ေတာ့လုိ႔ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္႐ႈံးေတာ့မွာကိုေၾကာက္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပန္ၿပီးကစားခ်င္တယ္ ဆိုတာေတာ့ မရဘူး... အဆုံးသတ္ရလာဒ္ကို ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ လက္ခံရမယ္... အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကုိယ့္ဘက္ကၿပဳံးေနႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္... ကိုယ္လုပ္ခဲ့တာကို ကုိယ္ပဲခံရမွာပဲ... လက္မခံခ်င္ ဘူးဆိုၿပီး ငိုေနလို႔မရဘူး... အဲဒီေတာ့ ပြဲၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုိယ္ကၿပဳံးႏိုင္ ရယ္ႏိုင္ဖို႔ကို အခုကတည္းက ႀကိဳးစားသင့္တယ္... ေနာင္တဆိုတာကို ေခ်ဖ်က္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္... ေနာက္ဆုံးေျပာခ်င္တာေလး ကေတာ့...
`ဘ၀ဆိုတာ ကစားနည္းတစ္ခုပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ျပန္စလို႔ေတာ့ မရဘူး´
မွန္လိုက္တဲ့ စကားေလး... ဘ၀မွာကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကို ကုိယ့္ရဲ႕စိတ္ႀကိဳက္ လုပ္လို႔ရတယ္... လုပ္ခဲ့တဲ့အတိုင္း လည္း အက်ဳိးျပန္ခံစားရမယ္... ေကာင္းတာလုပ္ခဲ့ရင္ ေကာင္းမယ္... မေကာင္းတာလုပ္ခဲ့ရင္ မေကာင္းတာကို ခံရမယ္... ဘယ္လိုမွ ျငင္းလို႔မရဘူး... လက္မခံလို႔မရဘူး... ေနာင္တ ဆုိတာေလးပဲ ရမယ္...
အခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာလည္း ဘ၀ကို ကစားစရာတစ္ခုလိုသေဘာထားၿပီး အပူအပင္မရွိ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ေနေနတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပဲ... သူတို႔မွာ ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္ေတြရွိေနသလဲေတာ့ မသိဘူး... ရွိပဲမရွိတာလား.. ထားပဲမထားတာလားဆိုတာေတာ့ သူတို႔ပဲသိမွာေပါ့... `မရွိတာထက္ မသိတာကခက္တယ္´တဲ့... မသိတာထက္ ဆိုးတာကေတာ့ ဘာမွမလုပ္တာပါပဲ တဲ့... ဖတ္ဖူးထားတာေတြေပါ့... ကိုယ္ကိုတုိင္လည္း တစ္ခါတစ္ေလ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းမသိဘဲ ေလေနတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြရွိခဲ့တာေပါ့... ဒါေပမယ့္ သတိေလးထားၿပီး စိတ္မေလေအာင္ႀကိဳးစားရတာေပါ့...
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ကေလးအေတြးနဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တာေပါ့... ငါႀကီးလာရင္ ဘာျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္... ပိုက္ဆံေတြကို ဘယ္လိုရေအာင္ရွာလိုက္မယ္... လုပ္ငန္းေတြလဲ အမ်ားႀကီးလုပ္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားမယ္ေပါ့... တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ စိတ္ကူးယဥ္ထားခဲ့တာေတြနဲ႔က တစ္ျခားစီပဲ... ေငြအရင္းအႏွီးရွိရမယ္... လုပ္ငန္းအေတြ႕ အႀကဳံရွိရမယ္... အဆက္အသြယ္ေကာင္းကလဲ ရွိရမယ္... က်န္တာေလးေတြလဲ ရွိတာေပါ့... ကိုယ့္မွာ အဲတာေတြမရွိလို႔ လုပ္လို႔မရေတာ့ဘူးပဲဆိုပါေတာ့... ကိုယ္ကဘာမွမလုပ္ပဲ ကံကိုပဲပုံခ်ၿပီး ငါ့မွာမွမရွိတာဆိုၿပီး၊ ထိုင္ေနလို႔ကေတာ့ ဘာမွျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး... အဲဒီလိုခံယူရင္းနဲ႔ တန္ဖိုးမရွိတဲ့သူေတြ ျဖစ္သြားတာအမ်ားႀကီး ပဲ... အခြင့္အေရးတို႔ အခြင့္အလမ္းတို႔ဆိုတာကလဲ... ကုိယ္ကထိုင္ေစာင့္ေနလို႔ကေတာ့ ေသသြားတဲ့အထိကို ေရာက္လာမွာမဟုတ္ဘူး... ကိုယ္ကလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ ရွာရမယ္... ရတဲ့အလုပ္ကို လုပ္... ဂ်ီးမမ်ားနဲ႔... အဲဒီကေန ကိုယ္နဲ႔ကိုက္ညီမယ့္ လုပ္ငန္းတစ္ခုခုကို ေတြ႕ေကာင္းေတြ႕ႏိုင္တယ္... ဒါမွမဟုတ္ အဆက္အသြယ္ ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုရႏိုင္တယ္... ယုတ္စြအဆုံး ဘာမွမရရင္ေတာင္ လုပ္ငန္းအေတြ႕အႀကဳံေလးေတာ့ ရေအာင္ ယူတတ္ရမယ္... ဘာမွမယူႏိုင္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ေမးၾကည့္သင့္ၿပီ... ငါဟာဘယ္လို လူလဲဆိုတာေပါ့...
ဘ၀ကို ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ႀကိဳက္ ကစားလို႔ရတယ္... ဘယ္သူမွလဲလာမေျပာဘူး... ဘယ္သူမွလဲ ကိုယ္စားလုပ္ေပးလို႔ မရဘူး... ဘယ္သူကမွလဲ အမိန္႔ေပးလို႔မရဘူး... ကုိယ့္ရဲ႕စိတ္ကူးအတိုင္း ကစားသြားလို႔ရတယ္... တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္... ကစားတာမႀကိဳက္ေတာ့လုိ႔ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္႐ႈံးေတာ့မွာကိုေၾကာက္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပန္ၿပီးကစားခ်င္တယ္ ဆိုတာေတာ့ မရဘူး... အဆုံးသတ္ရလာဒ္ကို ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ လက္ခံရမယ္... အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကုိယ့္ဘက္ကၿပဳံးေနႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္... ကိုယ္လုပ္ခဲ့တာကို ကုိယ္ပဲခံရမွာပဲ... လက္မခံခ်င္ ဘူးဆိုၿပီး ငိုေနလို႔မရဘူး... အဲဒီေတာ့ ပြဲၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုိယ္ကၿပဳံးႏိုင္ ရယ္ႏိုင္ဖို႔ကို အခုကတည္းက ႀကိဳးစားသင့္တယ္... ေနာင္တဆိုတာကို ေခ်ဖ်က္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္... ေနာက္ဆုံးေျပာခ်င္တာေလး ကေတာ့...
`ဘ၀ဆိုတာ ကစားနည္းတစ္ခုပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ျပန္စလို႔ေတာ့ မရဘူး´
No comments:
Post a Comment