ေနာက္တစ္ပုဒ္
ဒါကေတာ့ သစၥာနီရဲ႕ ၀တၳဳတိုေနာက္တစ္ပုဒ္ေပါ့။ ဒီတစ္ပုဒ္ကေတာ့ ဖတ္လိုက္ရင္ တစ္ခုခုကိုသိလိုက္သလိုပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ျပန္မေျပာျပတတ္ဘူး။ အေပၚယံအသိမဟုတ္ဘဲ စာဖတ္သူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲကကိုသိသြားေအာင္ ေရးႏိုင္တယ္လို႔ေတာ့ ထင္တယ္။ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေပါ့။
- - - - -
နားမလည္ဘူး အက်ႌ
ကၽြန္ေတာ္ ၀တ္ထားေသာ အက်ႌကို နားမလည္ဘူးအက်ႌဟု ေခၚပါသည္။ ထုိအက်ႌ၏အဆင္မွာ ခါးသက္သက္အရသာ ျဖစ္ပါသည္။ဥာဏ္တုံးေသာ သိုးေတြမွာ အက်ႌ မရွိပါ။
စပ္စုတတ္ေသာ ေမ်ာက္ေတြမွာ အက်ႌ မရွိပါ။
ရန္လိုေသာ ေျမေခြးေတြမွာလည္း မက်ႌ မရွိပါ။
ထို႔ေနာက္ . . . .
ထို႔ေနာက္ . . . . တို႔တြင္လည္း အက်ႌ မရွိပါ။
ကၽြန္ေတာ္တြင္ အက်ႌရွိပါသည္။ အက်ႌ ၀တ္ထားေသာ အက်ႌကို `နားမလည္ဘူး အက်ႌ´ဟု ေခၚပါသည္။ ထိုအက်ႌ၏ အဆင္မွာ ခါးသက္သက္ အရသာျဖစ္ပါသည္။
`ရွင့္ကို ကၽြန္မ နားမလည္ဘူး´(ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူက ေျပာခဲ့သည္) `မင္းကို တို႔ နားမလည္ဘူး´(ကၽြန္ေတာ့္မိဘမ်ားက ေျပာခဲ့သည္) `ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားမလည္ဘူး´(ကၽြန္ေတာ္၏ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ရန္သူမ်ားကေျပာခဲ့သည္) `ကၽြန္ေတာ္ဟာ စာအုပ္တစ္အုပ္ မဟုတ္ပါဘူး´(ကၽြန္ေတာ္က ေျပာခဲ့သည္။ ျငင္းဆန္ျခင္းအတြက္ ရွက္ရမွန္း မသိေသာ ကာလမ်ားကျဖစ္သည္) မည္သူကမွ် နားမလည္ သည္ျဖစ္ေစ၊ ထိုအက်ႌမွာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ တိုင္းခ်ဳပ္ထားသည့္အလား အသားက်ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ခၽြတ္ပစ္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
ေဟာဟို လူကေတာ့ လမ္းေဘးက ေဘထုပ္ထည္ အ၀တ္ေဟာင္းပုံႀကီးကို ေမႊေနာက္ရွာေဖြလို႔ေပါ့။ စုတ္ဖတ္ဖတ္ ေအာက္သိုးသိုး အန႔ံအသက္ႏွင့္ ထိုေစ်းေပါေပါ အက်ႌေဟာင္းမ်ားကို ၀ယ္၀တ္ဆင္ေသာ ထိုလူ၏ခ်ဳိင္းၾကားထဲတြင္ ေခတ္မရွိေတာ့ေသာ ႏိုင္ငံေရးက်မ္းစာအုပ္ တစ္အုပ္ကို ညွပ္ထားတာေတြ႕ရ၏။
ေဟာဟိုလူကေတာ့ စပ္ၿဖဲၿဖဲအဆင္ႏွင့္ အေရာင္မခိုင္ေသာ အထည္စကိုကိုင္ကာ အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္တြင္ရပ္ရင္း (ခပ္ပြပြ ခ်ဳပ္ေပးပါ)ဟု ေအာ္ေနသည္။ ထိုအပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္နာမည္က `ေခတ္အႀကိဳက္´ဆိုလား ဘာလားမသိ။
ေဟာဟိုလူကေတာ့ မီနီမတ္ကတ္တစ္ခုတြင္ ရယ္ဒီမိတ္အက်ႌ တစ္ထည္အား တံဆိပ္ကိုၾကည့္၍ ၀ယ္ယူေနေလသည္။ ခုလို အသင့္ခ်ဳပ္ၿပီးသားေတြ ၀ယ္၀တ္ရေတာ့ မပင္ပန္းဘူးေပါ့ဟု ေျပာလိုက္ေသးသည္ ထင္ပါသည္။
လူတို႔သည္ အက်ႌအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ဒီဇိုင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ၀တ္လ်က္ရွိပါသည္။ ပေလတိုး၏မ်က္စိႏွင့္တူေသာ ၾကယ္သီးေပါက္က်ဥ္းက်ဥ္းမ်ား၊ မေတာ္ေလာဘႏွင့္တူေသာ အိတ္ပြပြႀကီးမ်ား(တစ္ခ်ဳိ႕အက်ႌမ်ားတြင္ လူမျမင္ေအာင္ တပ္ဆင္ထားေသာ အိတ္ခိုးမ်ားလည္း ပါရွိေသးသည္) ဂ်ဴးလိယက္ဆီဇာ၏ ဓားႏွင့္တူေသာ ေကာ္လာခၽြန္ခၽြန္မ်ား။
သို႔ေသာ္ ထိုအက်ႌအားလုံးမွာ ဆင္ျခင္ျခင္ႏွင့္ ကိုက္ညီေအာင္ ခ်ဳပ္လုပ္ထားရာ၌မူ အားလုံးတူၾကပါသည္။ (ဥပမာ- ညီညာေသသပ္ေသာ ခ်ဳပ္႐ုိးခ်ဳပ္သားမ်ား) ထိုအက်ႌမ်ားတြင္လည္း ကၽြန္ေတာ္၏အက်ႌအမည္(နားမလည္ဘူး)ကဲ့သုိ႔ပင္ အနည္းဆုံး အမည္နာမ တစ္ခုစီေတာ့ ရွိၾကပါသည္။ ဥပမာ အျမင္မက်ယ္ျခင္း၊ ေလွနံဓားထစ္၊ မစၧရိယစိတ္၊ ငါ အမွန္ စသျဖင့္ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အက်ႌအမည္ကေတာ့ နားမလည္ဘူး ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ အေျဖတစ္ခု ထြက္ရမည့္ သခ်ၤာတစ္ပုဒ္ မဟုတ္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ျပဌာန္းခံ အရာ၀တၳဳ မဟုတ္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ မိုးက်လွ်င္ ပြင့္ရမည့္ စံပယ္တစ္ပြင့္မဟုတ္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အိုင္းစတိုင္း၏ ရီေလတစ္ဗီတီ သီအိုရီမဟုတ္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ယုတၱိေဗဒအနည္ထိုင္ေန သည့္ ဦးေႏွာက္မ်ား စားသုံးရမည့္ မနက္စာ အာဟာရတစ္ပြဲမဟုတ္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေငြတစ္ရာ ေပးသူတိုင္းကို အဖုံးဖြင့္ခြင့္ေပးသည့္ ေရခဲစိမ္ဘီယာ တစ္ပုလင္းမဟုတ္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ေလာကတြင္ ကၽြန္ေတာ္ မေမွ်ာ္လင့္ဆုံးေသာ အရာမွာ လူမ်ား၏ နားလည္မႈပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ ၀တ္ထားေသာအက်ႌကို `နားမလည္ဘူး အက်ႌ´ဟု ေခၚပါသည္။ ထိုအက်ႌမွာ လူတို႔နားမလည္ႏိုင္ေသာ ေကာင္းကင္ တစ္ခု၊ လူတို႔ နားမလည္ႏိုင္ေသာ အေတာင္ပံတစ္စုံ၊ လူတို႔နားမလည္ႏိုင္ေသာ အလင္းဓာတ္ တစ္စုံတစ္ရာ၊ လူတို႔ နားမလည္ႏိုင္ေသာ ဥယ်ာဥ္ တစ္ခု၊ လူတို႔ နားမလည္ႏိုင္ေသာ တူရိယာတစ္လတ္၊ လူတို႔ နားမလည္ႏိုင္ေသာ. . . . . . နားမလည္မႈမ်ားျဖင့္ ခ်ဳပ္ထားေသာ အက်ႌျဖစ္ပါသည္။
ထိုအကႌ်ကို ၀တ္ဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ အဖိုးအခအနည္းငယ္သာ ေပးခဲ့သည္။ ထိုအဖိုးအခမွာ လူမ်ား၏ မုန္းတီးျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ (လူမ်ား၏ မုန္းတီးျခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ပဲ၀က္မွ်ေလာက္ပင္ မတန္ေသာ အရာျဖစ္ပါသည္) ထိုအက်ႌကို ၀တ္ဆင္မည္ဆိုလွ်င္ သင္သည္ အရည္အခ်င္းသုံးရပ္ႏွင့္ ျပည့္စုံရန္လိုပါသည္။ ထို အရည္အခ်င္းမ်ားမွာ. . .
(၁) လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚတတ္ျခင္း
(၂) လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚတတ္ျခင္း ႏွင့္
(၃) လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚတတ္ျခင္း တို႔ျဖစ္ပါသည္။
အထက္ပါ အရည္အခ်င္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္စုံၿပီဆိုလွ်င္ သင္သည္ ကၽြန္ေတာ့္လို အက်ႌတစ္ထည္ရႏိုင္ပါၿပီ။ လိုခ်င္လွ်င္ ေအာက္ပါလိပ္စာအတိုင္း ေတာင္းယူႏိုင္ပါသည္။ လိပ္စာမွာ သင္ႏွင့္ အေ၀းဆုံးဟုဆိုရမည့္ သင္ကိုယ္တိုင္၏ အသည္းႏွလုံးထဲမွာသာ ျဖစ္ပါသည္။
- - - - - - - - - - - - - - - - - -
တစ္ခုခုေတာ့နားလည္လိုက္တယ္ ထင္တယ္။ ျပန္မေျပာတတ္ဘူး။ ျပန္ေျပာျပဖို႔အတြက္ စကားလုံးရွာမရျဖစ္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ေနာ္။ အင္း. . . . . . ဒါကေတာ့ က်ေနာ့္ အျမင္ပါ။
No comments:
Post a Comment